"CERAMICZNE DIALOGI" Z KRYSTYNĄ JARCZEWSKĄ: "CERAMICZNE DIALOGI"- PLENERY, WYSTAWY POD PATRONATEM ZAPCiR

HISTORIA SPOTKAŃ TWÓRCZYCH:

Znalazłam taką plakietkę z pierwszych wyjazdów do Nowego Wiśnicza

1999- I Seminarium i prezentacja prac ceramicznych nauczycieli i uczniów
na Zamku Lubomirskich w Nowym Wiśniczu.

2000- czerwiec- październik: Wystawa Ceramicznych Prac Nauczycieli Liceów Plastycznych.
"Spotkanie na Zamku w Nowym Wiśniczu".

Z jednego wstępu do późniejszego katalogu Krystyna Jarczewska napisze:

”Od 2000 roku w wiśnickim liceum odbywają się plenery ceramiczne zainicjowane przez Stowarzyszenie Absolwentów i Miłośników PLSP. W roku 2001 przychylając się do potrzeb nauczycieli- uczestników Seminarium Ceramicznego szkoła zorganizowała Ogólnopolski Plener dla Nauczycieli Ceramiki jako formę konsultacji warsztatowych. Wspólne miejsce, terminy i problemy warsztatowe zbliżyły uczestników obydwu plenerów i sprawiły, ze ceramiczne konsultacje posłużyły do powstania nazwy plenerów i wystaw- CERAMICZNE DIALOGI”. (cały tekst opublikuję w powiązaniu z datą 2004)

Należy wspomnieć, że dyrektorem PLSP w Nowym Wiśniczu był Pan Jan Święch a zastępcą i koordynatorką tych działań była Pani Maria Ślusarz. Pierwszym komisarzem był Henryk Kopańczyk.

2001- lipiec Międzynarodowy Plener Ceramiczny w Nowym Wiśniczu.
2002- kwiecień "Ceramiczne Dialogi" prezentacja w Muzeum Regionalnym "Dom Grecki" w Myślenicach.
________________
2002.07.01- 07.14 "Ceramiczne Dialogi II" Plener Ceramiczny dla Nauczycieli Liceów Sztuk Plastycznych.

CERAMICZNE DIALOGI 2002 Nowy Wiśnicz

Wstęp do katalogu napisała Jadwiga Gajda

UCZESTNICY TEGO PLENERU:

ADI ADELA ARONOW,

EWA CIEPIELA - DZIEŻA,

ANNA HASS - BRZUZAN,
WOJCIECH HYŻY,
IRMA PODOLAK,
JADWIGA GAJDA,
KRYSTYNA JARCZEWSKA,
BARBARA JÓZEIK,
LESZEK KACZMARCZYK,
HENRYK KOPAŃCZYK,
MAREK KOTARBA,
MARITA BENKE- GAJDA,
BARBARA MARKIEWICZ - ŚLIWIŃSKA,
EUGENIUSZ MOLSKI,
EWA JEZIENICKA- NOWAK,
MARIA PIŚKO,
IGOR PODOLAK,
EWA ROSIEK- BUSZKO,
MARIA RZĄCA,
JERZY HENRYK SKUPNY,
KATARZYNA ŚLĘCZEK- AWDIEJEW,
JOLANTA GNYLA - SŁOWIK,
BARBARA SOKÓŁ,
JOANNA WARCHOŁ,
MICHAŁ WIŚNIOS,
HANNA WRONA
___________________

2004- „CERAMICZNE DIALOGI’
PLENER CERAMICZNY NAUCZYCIELI I PREZENTACJA PRAC,
MOŻNA JUŻ TE PRACE ZOBACZYĆ NA KONCIE GOOGLE POD ADRESEM;

KONTO GOOGLE W ALBUMIE PT. „Z KRYSTYNY ARCHIWUM”

UCZESTNICY PLENERU 2004:

JANINA GAJSKA- BRUZDOWICZ,

ANNA HASS -BRZUZAN,

WOJCIECH HYŻY,

KRYSTYNA JARCZEWSKA KOMISARZ,

EWA JEZIENICKA - NOWAK,

LESZEK KACZMARCZYK,

HENRYK KOPAŃCZYK,

MAGDALENA KOTARA - MARMUR,

BARBARA MARKIEWICZ,

EUGENIUSZ MOLSKI,

MARIA PIŚKO,

MIROSŁAW REKIEĆ,

EWA ROSIK - BUSZKO,

AGATA RUBIN - NOWAK,

ANNA STAWIARSKA,

BARBARA STUDZIŻBA,

MARTA WASILCZYK,

STANISŁAW WIŚNIEWSKI,

HANNA DRUL,

WŁODIMIR HIŻINSKIJ

Wstęp do katalogu komisarz Krystyny Jarczewskiej

Katalog "Ceramiczne Dialogi 2004"

_________________

CERAMICZNE DIALOGI 2005 NOWY WIŚNICZ


Projekt graficzny katalogu Waldemar Sacha.

UCZESTNICY PLENERU W 2005

MARLENA BOJARSKA - SZTUK,

KRZYSZTOF BRZUZAN,

RYSZARD GOLIŃSKI,

IRENA GRABOWSKA,

RYSZARD GRAZDA,

ANNA HASS - BRZUZAN,

KRYSTYNA JARCZEWSKA KOMISARZ,

BARBARA JARYCH,

LESZEK KACZMARCZYK,

ALEKSANDRA KIAŁKA- MIELCAREK,

HENRYK KOPAŃCZYK,

MAGDALENA KOTARA- MARMUR,

ZOFIA MITAŁ,

EUGENIUSZ MOLSKI,

MARIA PIŚKO,

ELIZA RAICH,

MIROSŁAW REKIEĆ,

EWA ROSIEK - BUSZKO,

AGATA RUBIN- NOWAK,

AGATA URBAŃSKA,

MARTA WASILCZYK,

STANISŁAW WIŚNIEWSKI,

URSZULA ZACHARSKA,

MAREK ZACHARSKI,

MARIA ZYCHOWICZ

WSTĘP DO KATALOGU KOMISARZA KRYSTYNY JARCZEWSKIEJ.

____________________________________

CERAMICZNE DIALOGI 2006 NOWY WIŚNICZ

Projekt graficzny Marek Zacharski

UCZESTNICY PLENERU 2006

MONIKA BIELEC,

MARLENA BOJARSKA - SZTUK,

ANNA HASS - BRZUZAN,

WŁODZIMIERZ ĆWIR,

RYSZARD GOLIŃSKI,

KRYSTYNA JARCZEWSKA KOMISARZ,

BARBARA JARYCH,

LESZEK KACZMARCZYK,

URSZULA KACZMARCZYK,

AGNIESZKA KASPRZAK,

HENRYK KOPAŃCZYK,

MAGDALENA KOTARA - MARMUR,

EWA KOWALCZYK,

ALICJA KOZUB,

BOŻENA KULESZA - MAZUREK,

MARIA KUPCZAK -ZAJADACZ,

BARBARA MARKIEWICZ,

EUGENIUSZ MOLSKI,

MARIA PIŚKO,

ELIZA RAICH,

EWA ROSIEK -BUSZKO,

AGATA RUBIN - NOWAK,

DOROTA ŚNIEG,

JACEK MICHAŁ SZPAK,

BOGDAN TOPÓR,

MARTA WASILCZYK,

URSZULA ZACHARSKA,

MAREK ZACHARSKI,

MARTA ZAJĄCZYŃSKA - KOWALSKA,

TOMASZ ZAŁUPSKI

Wstęp komisarz Krystyna Jarczewska

ZDJĘCIA
____________

CERAMICZNE DIALOGI - NOWY WIŚNICZ 2007

UCZESTNICY PLENERU 2007:

ALEKSANDRA BIEDKA

MAGDALENA KOTARA-MARMUR

MARIA PIŚKO

URSZULA KACZMARCZYK

BARBARA MARKIEWICZ

WITOLD OWCZAREK

MARTA WASILCZYK -KOWALSKA

ŁUKASZ KIEFERLING

JERZY NOWORÓL

MONIKA MARKS - WITKOWSKA

WŁODZIMIERZ ĆWIR

AGNIESZKA KASPRZAK

HENRYK KOPAŃCZYK

WOJCIECH HYŻY

BARTŁOMIEJ SĘCZAWA

RYSZARD GOLIŃSKI

KRZYSZTOF BRZUZAN

ANNA HASS-BRZUZAN

JACEK SZPAK

BARBARA JARYCH

MARLENA BOJARSKA -SZTUK

TOMASZ ZAŁUPSKI

LESZEK KACZMARCZYK

MIROSŁAW MARMUR

KRYSTYNA JARCZEWSKA

WSTĘP DO KATALOGU Z 2007 (UDOSTĘPNIONY PRZEZ KRYSTYNĘ JARCZEWSKĄ)

Nowy Wiśnicz –znacząca w dziejach małopolski perełka pejzażowo– architektoniczna, przy trasie na południe od Krakowa, jadąc przez Bochnię, do Limanowej. renesansowo –barokowe zabytki (Zamek Lubomirskich, klasztor Karmelitów Bosych, kościół , ratusz i inne), dzieła malarskie i rzeźbiarskie uwieczniają piękno dawnego Wiśnicza oraz artystów i mecenasów sztuki, którzy pokochali to miasteczko i troszczyli się o jego piękno. Jest to ośrodek sprzyjający sztuce, o bogatej tradycji rzemiosł artystycznych, stanowiących duchową glebę dla założonego tu w 1947r. liceum technik plastycznych ( obecnie Liceum Plastyczne im. Jana Matejki ).

Od 60 lat szkoła, dzięki aktywności nauczycieli i uczniów roztacza, zaraża twórczym klimatem bliskie i coraz dalsze okolice.

Dzięki cierpliwemu mecenatowi Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Centrum Edukacji Artystycznej w Warszawie, Liceum Plastyczne im. Jana Matejki w Nowym Wiśniczu od 2000r. organizuje „Ogólnopolskie Seminaria i Plenery dla Nauczycieli Ceramiki i Rzeźby w Szkołach Plastycznych”.

W czasie dwutygodniowych plenerów nauczyciele realizują indywidualne programy artystyczno– naukowe , wpisane w plan permanentnego rozwoju i podnoszenia kwalifikacji zawodowych. na tutejszej. szkole spoczywa odpowiedzialność za prawidłową organizację i owocny przebieg imprezy. Stąd organizatorzy starannie przygotowują bazę warsztatową i socjalną, udostępniając uczestnikom duży zestaw surowców, szkliw, barwników oraz materiałów pozwalających na wielorakie działania i eksperymenty.

Dla większości nauczycieli wiśnicki plener jest jedyną okazją w roku pozwalającą na udział w zbiorowych konsultacjach i wymianie doświadczeń . Każde kolejne spotkanie w Nowym.Wiśniczu inspiruje nowe, wzbogacające wyzwania związane z nowinkami ceramicznymi.

Na bieżąco plenerowicze korzystają z pomocy technologicznej komisarza i miejscowych nauczycieli, oraz specjalistycznej literatury. mogą wykonać dodatkowe próbki, a w czasie nieustających dyskusji rozstrzygać warsztatowe wątpliwości i dylematy pedagogiczne.

Kapitalnym atutem plenerów jest integracja nauczycieli ceramiki i rzeźby przejawiająca się m. innymi w bezinteresownej wymianie doświadczeń i wspólnej trosce o przyszłość polskiej szkoły ceramicznej, a owocem – stowarzyszenie pn. Związek Artystów Pedagogów Ceramiki i Rzeźby, zarejestrowane w marcu 2007r.

Plener „Ceramiczne Dialogi 2007” był wyjątkowo liczny. artyści na dwa tygodnie oderwali się od codziennej prozy, by na wyspie sztuki dać upust dojrzewającym od wielu miesięcy marzeniom, wizjom i emocjom.

Lecz by osiągnąć tak upragnioną radość tworzenia, trzeba uporać się z nadmiarem pomysłów i wizji oczekujących na realizację, umocnić własną osobowość artystyczną, wyciszyć niepokoje związane z nieuniknioną w tak licznym gronie sytuacją konfrontacji. jednak zwyciężyła pasja twórcza. Glina jest wdzięcznym surowcem a ceramika uniwersalną dziedziną eksploracji dla wielu dyscyplin aktywności plastycznej i poddaje się niemal każdej decyzji manualnej, jednak wymaga wyobraźni i rygorystycznego przestrzegania praw technologicznych. Koloryt pleneru wzbogaciło uczestnictwo rzeźbiarzy, tkaczki oraz malarza, którzy do dyskusji o miejsce i możliwości ceramiki w sztuce wnieśli bardzo istotne twórcze aspekty.

Wzajemne implikacje ceramiczno-rzeźbiarsko-malarskie, acz nie pozbawione pewnego ryzyka, wpłynęły korzystnie na ostateczny kształt wielu realizacji. jednak mimo naporu nowych doświadczeń, artyści nie zdradzili własnych wizji i konwencji twórczych. Nic dziwnego, że zdarzały się długie chwile absolutnego skupienia i ciszy, skrywającej wewnętrzne zmagania i osobiste dylematy. oraz poczucie odpowiedzialności za decyzje, których owoce. oceni surowy, niekiedy bezwzględny widz. ( myli się, kto sądzi , że plener to beztroska radość tworzenia, dziecięca idylla ).

Opuszczając kulisy warsztatowe, zapraszam na wystawę poplenerową , prezentującą w uproszczonym przekroju możliwości techniczne, tradycyjne rozwiązania obok najnowszych tendencji oraz b. dużą tego roku rozpiętość tematyczną realizacji ceramicznych.

Oczywiście niniejszy katalog przybliża wybrane egzemplarze z szerokiego spektrum dokonań. za każdą kreacją stoi autor, przez nią przemawia jego temperament twórczy, osobowość, wewnętrzne przeżycia i stosunek do świata.

Monumentalną formę ryby– wyrafinowaną, pozbawioną detalu, sprowadzoną do syntezy znaku wyrażającego płynność i napięcie, Grażyna Bielska poddaje zdecydowanej relacji z światłocieniem, współautorem dzieła.

Swobodnie i z pewną nonszalancją formowane rzeźby Krzysztofa Brzuzana– Satyr i Koń przemawiają siłą sylwety i ekspresyjnych faktur, w których czuje się obecność energicznej dłoni.

Włodzimierz Ćwir rozwija inspiracje marynistyczne w architektonach– zgeometryzowanych formach architektonicznych łączących zanikające elementy statków z strzelającymi w niebo budowlami. Bardzo osobisty stosunek do architektury znajdujemy w realizacji Barbary Jarych, która miniaturę kompleksu budynków ujętych w zwartą formę rzeźbiarską zatytułowała „Podwórko– reminiscencje z dzieciństwa”.

Podobne odniesienia ale wyrażone w odmiennej konwencji stylistycznej zawiera płaska kompozycja Leszka Kaczmarczyka pt. „Ogród”. W poświacie podbarwień drgają niejako wyrastające z tła drobne faktury i kształty pobudzające wyobraźnię do twórczego odczytywania elementów roślin, architektury, tajemniczych klimatów.

Odwieczny, nie wyczerpany temat– człowiek; w odzwierciedleniu zewnętrznym, w metaforze, w zabawie, udramatyzowany i sprowadzony do przedmiotu estetycznych wrażeń– stał się i tu obiektem zainteresowania twórców.

Ryszard Goliński komentuje swe kubizujące, przypominające owalne monolity szamotowe głowy „Uważam, że kubizm w rzeźbie współczesnej nie został dostatecznie spenetrowany i wykorzystany.”

Anna Hass- Brzuzan– autorka głów kobiecych na wysmuklonych szyjach, o wyrafinowanych kształtach i rysach twarzy wprowadza odbiorcę w świat tajemniczej, zdystansowanej wzniosłości.

Zgoła odmienny temperament prezentuje miłośnik faktur- Henryk Kopańczyk. szamotowe figury zwieńczone twarzami niczym zjawy leśne wyłaniają się z gęstwiny fal, liści, koronek i faktur utrzymanych w tonacji chłodnej zieleni.

Kontynuatorką szkoły wrocławskiej jest Katarzyna Fiołek .w zaskakującej formie torsu pt. „Ona” demaskuje dwoistość natury ludzkiej. dźwięczący czystością idealnych, zmysłowych kształtów tors, przecięty na dwie części odsłania wnętrze pokryte czerwoną grafiką, boleśnie kontrastującą z obrazem zewnętrznym.

Szczególne założenia twórcze przyjęła grupa artystek z Gliwic, dla których sylweta ludzka stała się niejako pretekstem dla zaprezentowania szerokiej gamy barw stosowanych w ceramice. Marta Zajączyńska– Kowalska monochromatycznym skałom przeciwstawia zespół barwnych postaci kokietujących widza ozdobnymi zwieńczeniami głów. obok smukłych anielic o mglistych rysach bladej twarzy , skontrastowanych z ciemną szatą– Małgorzaty Kowalczyk, zwracamy uwagę na prace Ewy Kowalczyk.

W zestawie figur o negroidalnych rysach i ukształtowanych owalnie torsach, czerwień gliny lipnickiej podkreśla pastelowe barwy obrazów okalających postacie. tryptyk pt. „Głowy”– Moniki Marks-Witkowskiej tworzy 3 –częściowa płaskorzeźba o ekspresyjnie roztrzeźbionych twarzach, wtopionych w sieć reliefowych gałęzi.

Obraz– płaskorzeźba Wojciecha Hyżego przemawia pogodą i ciepłem a spontanicznym gestem ręki, rzeźbione popiersie zdaje się spoglądać na świat z przymrużeniem oka.

Decentrystyczne rzeźby Magdaleny Kotary to podziw dla naturalnej ekspresji gestu ludzkich dłoni i stóp, które dzięki barwom i fakturom glin oraz materii podkładu surowego drewna zyskują autonomię skończonego dzieła, np. „Huśtawka”.

Naturze ludzkiej poświęca swoje rzeźby Miroslaw Marmur w cyklu „Rodzina”– względne cechy podobieństwa".

Poorana zagęszczonymi bruzdami głowa mężczyzny w sombrero Józefa Noworóla– pełna wyrazu, twarda i surowa, a ekspresję grafiki faktury potęguje dający zielonkawą tonację tlenek miedzi wypełniający wgłębienia.

Komisarz Krystyna Jarczewska
_______________

CERAMICZNE DIALOGI - NOWY WIŚNICZ 2008